เชื่อว่าคนเป็นหัวหน้าก็มักจะพูดกันเสมอว่า "มีอะไรคุยกับพี่ได้" หรือไม่ก็ "พี่อยากให้เราพูดออกมา ไม่ต้องกลัว" เพราะเราก็ต่างรู้กันดีว่าการบริหารทีมหรือการเป็นผู้นำที่ดีนั้นคือความรู้สึกไว้เนื้อเชื่อใจ เช่นเดียวกับการที่คนในทีมสามารถสื่อสารกันอย่างเปิดเผย ทำให้เกิดการทำงานที่มีประสิทธิภาพได้
แต่ในความเป็นจริงแล้วมันก็อาจจะไม่ได้เกิดขึ้นง่ายแบบนั้น
นั่นก็เพราะแม้ว่าเราจะพูดบอกว่า "มีอะไรคุยกับพี่ได้" หรือ "พูดมาได้เลยไม่ต้องกลัว" แต่สิ่งที่เรามักจะเจอบ่อย ๆ กับทีมงานคือการไม่กล้าจะพูดออกมาซึ่งนั่นกิดจากหลายสาเหตุ เช่น
การกลัวผลลัพธ์ที่ตามมา เพราะหัวหน้าไม่ได้ทำให้รู้สึกว่าจะปลอดภัย ไม่โดยทำโทษจากสิ่งที่พูด หรือไม่ก็เกรงกลัวการโต้ตอบต่อเนื่องที่ทำให้รู้สึกกดดัน ไม่กล้าจะพูดออกมา
การไม่แน่ใจว่าที่จะพูดออกมานั้นจะถูกต้องและเป็นไปตามความคาดหวังของหัวหน้าหรือไม่
ซึ่งจะเห็นได้ว่าแม้หัวหน้าจะบอกว่า "ไม่ต้องกลัว" แต่ในความจริงแล้วก็ยังมีความกลัวเกิดขึ้นอยู่ดี ไม่ว่าจะด้วยประสบการณ์ที่เคยเกิดขึ้นมาก่อน อวจนภาษาที่ผู้พูดสังเกตได้เช่นน้ำเสียง ท่าทาง
ประเด็นนี้เองที่คนเป็นหัวหน้าอาจจะต้องกลับมาทบทวนว่านอกจากการบอก "ไม่ต้องกลัว" แล้วนั้น ตัวหัวหน้าเองได้ทำอะไรที่สามารถการันตีประโยคนั้นได้จริง เช่นเมื่อพูดมาแล้วไม่โดนตำหนิหรือแสดงอาการไม่พอใจ หรือการทำให้มั่นใจว่าผู้พูดนั้นจะปลอดภัย ไม่โดนทำร้าย
นอกจากนี้แล้ว เราอาจจะต้องคำนึงถึงการแสดงออกถึงการชื่นชมและให้กำลังใจในการที่พูดออกมาแม้ว่าจะไม่ถูกต้องหรือไม่ถูกใจเราก็ตาม ซึ่งนั่นจะเป็นการลดความกดดันและแรงตึงที่เกิดขึ้นจนทำให้อีกฝั่งไม่กล้าพูดอะไรออกมานั่นเอง
สิ่งที่สำคัญและต้องคำนึงให้ดีคือความรู้สึกของผู้ฟังกับผู้พูดนั้นต่างกัน ยิ่งหากเป็นคนที่มีลำดับขั้นและตำแหน่งที่แตกต่างกันด้วยแล้ว การจะบอกว่า "ไม่มีอะไร" จึงเป็นเสมือนคำพูดในอุดมคติที่ในความจริงแล้วยากที่จะเป็นอย่างนั้น และทำให้คนเป็นผู้ฟัง (หรือผู้อยากฟัง) ต้องทำงานมากกว่าปรกติอีกหลายเท่านั่นเอง